Wij hebben al vaker geblogd over de zogenoemde “slapende dienstverbanden”. Sinds 1 juli 2015 hebben werknemers die langer dan twee jaar in dienst zijn bij hun werkgever, recht op de zogenoemde transitievergoeding. Dit geldt ook voor langdurig zieke werknemers (langer dan 2 jaar arbeidsongeschikt).
(Mede) Om onder de transitievergoeding uit te komen maken werkgevers gebruik van de slapende dienstverbanden: werkgevers laten in een dergelijke situatie de arbeidsovereenkomsten met zieke werknemers gewoon doorlopen. Na twee jaar vervalt namelijk de loondoorbetalingsverplichting en hebben de werkgevers dus geen kosten meer voor deze langdurig zieke werknemers.
Werkgevers opgelet: compensatie transitievergoeding wegens langdurige ziekte ligt in het verschiet
Veel werkgevers vinden het betalen van een transitievergoeding voor een ontslag van langdurig zieke medewerkers onredelijk en onrechtvaardig. Zij hebben immers al twee jaar lang het loon moeten doorbetalen en vinden dat meer dan voldoende. In december 2016 heeft Minister Asscher een wetsvoorstel ingediend waarin staat dat werkgevers gecompenseerd worden voor de te betalen transitievergoeding in het geval van (ontslag wegens) langdurige arbeidsongeschiktheid. Deze compensatie vindt plaats uit het zogenoemde “Algemeen werkloosheidsfonds”. De compensatie geldt overigens voor iedere werkgever. Wel staat hier een verhoging van de Awf-premie tegenover.
Hiernaast heeft deze wetswijziging krijgt – vooralsnog – terugwerkende kracht tot 1 juli 2015. Ook werkgevers die voor dat deze wetswijziging feitelijk van kracht wordt een transitievergoeding moeten betalen in geval van langdurige arbeidsongeschiktheid, komen aldus in aanmerking voor een compensatie.
Volledige compensatie
In beginsel worden werkgevers volledig gecompenseerd. Dit betekent dat de volledige te betalen transitievergoeding als compensatie zal worden betaald aan de werkgever. Hierbij heeft de wetgever echter een aantal beperkingen ingebouwd.
Belangrijke beperking
Een belangrijke beperking die wij in deze blog expliciet willen benoemen, is dat niet meer compensatie betaald zal worden dan de hoogte van de transitievergoeding waarop de werknemer recht zou hebben op het moment dat de loondoorbetalingsverplichting voor de werkgever eindigt. Deze beperking is relevant voor de huidige praktijk, in welke praktijk werkgevers soms werknemers lang “slapend” in dienst houden. Werkgevers kunnen zich nu terecht de vraag stellen of het nog wel verstandig is om werknemers “slapend” in dienst te houden. Immers, de hoogte van de te betalen transitievergoeding loopt dan op met de duur van het dienstverband, terwijl de te ontvangen compensatie beperkt is tot de hoogte van de transitievergoeding op het moment dat de loondoorbetalingsverplichting eindigt (na twee jaar). Afhankelijk van de concrete situatie, kan dit financieel nadelig uitpakken voor de werkgever in kwestie.
Wetsvoorstel
Op dit moment is het bovenstaande nog een wetsvoorstel. Als er hieromtrent meer duidelijkheid is, dan zullen wij hier natuurlijk weer een blog over schrijven. De verwachting is dat het wetsvoorstel per 1 januari 2019 van kracht gaat. Nogmaals vermelden wij dat het de bedoeling is om deze wet terugwerkende kracht te geven.
Vragen/opmerkingen?
Heeft u nog vragen of opmerkingen over dit actuele onderwerp? Neem eens vrijblijvend contact met ons op. Wij zijn u graag van dienst.
Legal8 Advocaten & Bedrijfsjuristen
088 – 88 3 8888
23-01-2017
